Η Ανάσταση, το ύψιστο αίτημα

Η Ανάσταση, το ύψιστο αίτημα

17 Απρ

 
     Αν είχαμε στη διάθεσή μας ένα μετρητή ψυχών, ένα μέσο που να μας δείχνει τις τάσεις της ανθρώπινης ψυχής στην αληθινή τους μορφή, τότε θα βλέπαμε χωρίς δυσκολία πως όλες οι αναζητήσεις μας και όλες οι αγωνίες μας συγκλίνουν σε δύο μεγέθη, τη χαρά και την αλήθεια. Αλλά θα βλέπαμε ακόμη και τί αντιστρατεύεται και αντιποιείται μέσα μας αυτές τις εσώτατες ανάγκες μας· είναι η αμαρτία και η φθορά. Η αμαρτία αφανίζει τη χαρά μας και η φθορά νοθεύει την αλήθεια μας.
      Αυτό βέβαια δεν γίνεται παραδεκτό από όλους. Όσοι έχουν ζυμωθεί με την αμαρτία και συμβιβαστεί με τη ματαιότητα δεν είναι καν σε θέση να τις διακρίνουν στη ζωή τους· δεν μπορείς να δεις το βούρκο, όταν είσαι βουτηγμένος ολόκληρος μέσα. Το προδίδει όμως η ανησυχία τους η εσωτερική, η καρδιά τους η ανειρήνευτη, ότι αυτή η αμαρτία, ο χωρισμός κι η εναντίωση στον Θεό είναι πράγματι ο ύπουλος εχθρός τους.
Κι έπειτα, υπάρχουν οι άλλοι, αυτοί που με τη σκέψη τους -τουλάχιστον- το έχουν ξεκαθαρίσει και το ξέρουν και το νιώθουν πολύ καλά ότι τίποτε άλλο περισσότερο δεν χρειάζεται η ανθρώπινη ψυχή από την άφεση των αμαρτιών και από την αιωνιότητα της ζωής της. Η άφεση σβήνει την αμαρτία και χαρίζει τη χαρά, και η αιωνιότητα υπερβαίνει τη φθορά και καταξιώνει την αλήθεια.
      Αυτά όμως τα δώρα μόνο η ανάσταση του Ιησού Χριστού τα έχει δωρίσει στον κόσμο. Από τη στιγμή που ο θεάνθρωπος Κύριός μας νίκησε το θάνατο και πέρασε πρώτος στη διάσταση της αιωνιότητας με αναστημένο το ανθρώπινο σώμα, μπορεί ο κάθε άνθρωπος να γευθεί τη χαρά ολοκληρωμένα και να ζήσει την αλήθεια ασκίαστα.
      Τώρα πια οι αμαρτίες μου καθαρίζονται με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Άγιο, όπως είναι, έχει τη δύναμη να με ξεπλύνει. Τίμιο, όπως είναι, έχει τη δύναμη να με εξαγοράσει. Καθαρή η ψυχή μου κι ελεύθερη χαίρεται τη χαρά της, μέσα σε όλες τις ομορφιές του κόσμου, μα προπάντων μέσα στην αγάπη του Θεού.
       Κι ακόμη, τώρα πια η φθορά δεν αγγίζει την πίστη μου. Με την ανάστασή του ο Χριστός μου προσφέρει την αιώνια ζωή, δηλαδή την αληθινή ζωή. Στο πρόσωπό του νικώ κι εγώ το θάνατο, κι όλα τα πράγματα παίρνουν μιαν άλλη αξία. Ψεύτικες οι αλήθειες αυτού του κόσμου, διότι είναι προσωρινές. Ο Κύριος μου όμως ζει αιώνια αναστημένος και κρατά στα χέρια του και τη δική μου ανάσταση. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια, που με χορταίνει ως τα τρίσβαθα της υπάρξεώς μου, και με χορταίνει όχι μόνο διότι την πιστεύω, αλλά και επειδή τη ζω.
      Όσο γι’ αυτό το τελευταίο, πως μπορούμε να ζήσουμε την ανάσταση του Χριστού, είναι κάτι πολύ απλό, όσο και καταπληκτικό. Τη ζούμε με την πίστη στο Ευαγγέλιο του μέχρι κεραίας και με την εκ βαθέων μετάνοια. Η πίστη και η μετάνοια είναι οι δύο και μόνοι αγωγοί που μας συνδέουν με την ανάσταση του Κυρίου προσωπικά, διότι αυτοί διοχετεύουν τη δύναμη της αναστάσεώς του στη ζωή μας και επιφέρουν και τη δική μας πνευματική ανάσταση. Ή καλύτερα, διοχετεύουν πραγματικό το Σώμα του αναστημένου Χριστού στο δικό μας σώμα, στη δική μας ζωή, με το μυστήριο της θείας Κοινωνίας. Κοινωνούμε και καταγγέλλουμε το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, μπολιάζεται η φθαρτή μας φύση με το άφθαρτο Σώμα και Αίμα του Χριστού, και ζούμε την απαρχή μιας άλλης βιοτής, της αιώνιας· ζωή πραγματικής χαράς και αθάνατης αλήθειας. Διότι, όχι συμβολικά αλλά πραγματικά, με τους αγωγούς της πίστεως και της μετάνοιας εισρέει στις φλέβες μας ο αναστημένος Χριστός ολοζώντανος στο μυστήριο της θείας Κοινωνίας, και μας ανασταίνει από τα μνήματα των παθών μας, σπάζει τις πλάκες που στέκουν βαριές πάνω στις καρδιές μας, και μας οδηγεί λαμπροφόρους στη νέα ζωή. Η μετάνοια είναι η προϋπόθεση για την άφεση των αμαρτιών, ενώ η πίστη είναι ο δρόμος που μας βγάζει στην αλήθεια. Μετάνοια και πίστη μας φέρνουν την αιώνια λύτρωση, την αληθινή χαρά. Συμπληρώνουν το τρίπτυχο των βαθύτατων εφέσεων και αναγκών μας:

• χαρά – αλήθεια
• άφεση αμαρτιών
• αιώνια ζωή.

    Η μετάνοια με την πίστη ολοκληρώνουν την απάντηση στο ύψιστο αίτημά μας.

(Στέργιου Ν. Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Παν/μίου, «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος», εκδ. Χριστιανική Ελπίς, Θεσ/νίκη 2007)